Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα, δώσαμε ξανά τον όρκο.
Όρκο της νιότης, όρκο της ζωής, όρκο της λευτεριάς,
όρκο του ονείρου, όρκο της πράξης.
Γιάννης Ρίτσος
Πέρασαν 42 χρόνια από τη μέρα που η ελληνική νεολαία άνοιξε το δρόμο της δημοκρατίας και τα αιτήματα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε.
Σμίγουν σήμερα τα οράματα, οι πόθοι και τα ιδανικά της γενιάς του Πολυτεχνείου με τον αγώνα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων της χώρας μας κατά των βαρβάρων μέτρων που καταστρέφουν την οικονομία και την κοινωνία, κατά της συρρίκνωσης των δημοκρατικών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, της ανεργίας, της λιτότητας και της συνεχούς περικοπής των μισθών και των συντάξεων.
Σμίγουν με τον αγώνα του ελληνικού λαού να επανέλθει η χώρα σε μια πορεία ανάπτυξης και προόδου, πορεία που να ανταποκρίνεται στον αγώνα και στη θυσία της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Σμίγουν όμως σήμερα και με το τρίπτυχο “Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη”, με τον αγώνα του γαλλικού λαού και όλων των πολιτών της Ευρώπης για προστασία της ανθρώπινης ζωής που αποτελεί το υπέρτατο αγαθό, με τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και όσων επιβουλεύονται σήμερα τη δημοκρατία και την ελευθερία, χρησιμοποιώντας τυφλή βία.
Σμίγουν ταυτόχρονα και με τον αγώνα των χιλιάδων προσφύγων που παλεύουν καθημερινά για μια ζωή με ασφάλεια και με αξιοπρέπεια.
Είναι λοιπόν επίκαιρο όσο ποτέ να σταθούμε σήμερα και να αγωνιστούμε ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ για να υπερασπιστούμε τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας που οι λαοί έχουν κατακτήσει μέσα από κοινωνικούς αγώνες.