Με άρθρο του που δημοσιεύεται στο bankingnews.gr ο Πρόεδρος της Ο.Τ.Ο.Ε. και Γραμματέας της ΔΗ.ΣΥ.Ε. Τραπεζών Σταύρος Κούκος παρεμβαίνει για τις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα κάνοντας λόγο για αφελληνισμό και απαξίωση των ελληνικών τραπεζών.
Ακολουθεί αναλυτικά το άρθρο του Σταύρου Κούκου:
Η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων Τραπεζών ήλθε ως συνέπεια της πολιτικοοικονομικής αποσταθεροποίησης που προκάλεσαν η ανερμάτιστη διαπραγμάτευση της Κυβέρνησης, η τραπεζική αργία και οι κεφαλαιακοί έλεγχοι.
Η ανακεφαλαιοποίηση αυτή έγινε με εξαιρετικά δυσμενείς όρους για τους υπάρχοντες μετόχους και τα συμφέροντα του Δημοσίου. Ήταν, κατ’ ουσία, μια ασύμμετρη ιδιωτικοποίηση.
Οι νέοι μέτοχοι των Τραπεζών, κυρίως funds του εξωτερικού, έβαλαν ελάχιστα, παίρνοντας ωστόσο σε αντάλλαγμα τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, και μέσω αυτού τον έλεγχο δανειακών χαρτοφυλακίων σε κομβικούς τομείς της οικονομίας.
Με τις συμφωνίες που υπέγραψε η Κυβέρνηση στο πλαίσιο της νέας ανακεφαλαιοποίησης, οι εγχώριες Τράπεζες καταδικάστηκαν σε εσωστρέφεια και συρρίκνωση.
Υποχρεώθηκαν αφ’ ενός να εγκαταλείψουν την ισχυρή παρουσία τους στα Βαλκάνια, εκποιώντας τις εκεί θυγατρικές τους, να περιχαρακωθούν κατά συνέπεια στην εγχώρια και φθίνουσα, εξαιτίας της συνεχιζόμενης ύφεσης, αγορά, αφ’ ετέρου να εκποιήσουν ακόμα και κερδοφόρες θυγατρικές τους στην Ελλάδα.
Σε όφελος, πιθανότατα, ξένων ανταγωνιστικών συμφερόντων, δεσμεύτηκαν για νέα συρρίκνωση προσωπικού και δικτύου μέχρι το 2018, όταν με τις αναδιαρθρώσεις των προηγούμενων ετών είχαμε ήδη στον κλάδο εκτεταμένες μειώσεις απασχόλησης, αριθμού καταστημάτων και δαπανών προσωπικού.
Επιπρόσθετα, ύστερα από απαίτηση των δανειστών, η Κυβέρνηση νομοθέτησε μια διαδικασία «αξιολόγησης» των Διοικητικών Συμβουλίων των συστημικών Τραπεζών. Με αυτήν ουσιαστικά επιδιώκεται η εκπαραθύρωση έμπειρων εκπροσώπων των εγχώριων παραγωγικών φορέων ή και καθολικά εκλεγμένων εκπροσώπων των εργαζομένων, δηλαδή ο πλήρης αφελληνισμός και το πέρασμα του ελέγχου των τραπεζών σε ξένα συμφέροντα.
Προφανής στόχος των δανειστών είναι να παραδώσουν τη Διοίκηση των Τραπεζών σε Διοικητικά Συμβούλια όπου θα κυριαρχούν ξένοι, δήθεν «ανεξάρτητοι» τεχνοκράτες-τραπεζικά στελέχη, η απαιτούμενη προϋπηρεσία των οποίων κυρίως ή και αποκλειστικά σε ξένες τράπεζες, αφήνει αμφιβολίες για τη διάθεσή τους να διοικήσουν τις εγχώριες Τράπεζες με κύριο γνώμονα την εγχώρια ανάπτυξη, ευημερία και κοινωνική συνοχή.
Πώς μπορεί, άλλωστε, στελέχη που εμπλέκονται με τον τραπεζικό τομέα σε μια ανοικτή και διεθνοποιημένη οικονομία να θεωρούνται πλήρως ανεξάρτητα από πολυεθνικά τραπεζικά συμφέροντα και μάλιστα πιο ανεξάρτητα από τα εγχώρια στελέχη;
Οι νέες, «τεχνοκρατικά ενισχυμένες» προδιαγραφές για τα μέλη Δ.Σ Τραπεζών είναι πρόδηλα φωτογραφικές.
Εκφράζουν αφ’ ενός την απαξιωτική στάση των δανειστών απέναντι στο εγχώριο στελεχιακό και παραγωγικό δυναμικό, αφετέρου τη βούλησή τους να απαλλαγούν από εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων και της κοινωνίας, παρ’ ότι αυτοί έχουν αποδεδειγμένα συμβάλει στον αναπτυξιακό ρόλο και στην εταιρική ταυτότητα κορυφαίων συστημικών Τραπεζών.
Με τη συμμετοχή εκπροσώπων των παραγωγικών φορέων και εργαζομένων στα Διοικητικά Συμβούλια των Τραπεζών ενισχύεται η αναγκαία πολυδιάστατη προσέγγιση των θεμάτων και η ανεξαρτησία του οργάνου, αφού οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο κλάδος δεν είναι, ούτε νοείται να θεωρηθούν, στενά και τεχνοκρατικά «χρηματοοικονομικές».
Αντίθετα, οι εισαγόμενοι τεχνοκράτες-τραπεζίτες ελάχιστα πείθουν για την εξοικείωσή τους με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της εθνικής οικονομίας.
Η «αξιολόγηση» των Διοικητικών Συμβουλίων των Τραπεζών, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε και νομοθέτησε η Κυβέρνηση, δίνει το τελειωτικό χτύπημα στην εταιρική διακυβέρνηση και στον απαραίτητο αναπτυξιακό ρόλο των εγχώριων Τραπεζών για τη στήριξη της εθνικής οικονομίας.
Τα Διοικητικά Συμβούλια των Τραπεζών αποξενώνονται από την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες της.
Αντί για την υποτιθέμενη διοικητική του αναβάθμιση, το τραπεζικό μας σύστημα οδηγείται σε περαιτέρω αφελληνισμό και απαξίωση.