Η Εθνική Τράπεζα με την εγκύκλιο Σειράς Β΄ 073/21.3.2014 απέστειλε σε κάθε εργαζόμενο που είναι ενταγμένος στον Κανονισμό εργασίας έντυπο «Γνωστοποίησης ουσιωδών όρων εργασίας».
Η υποχρέωση της Τράπεζας να γνωστοποιεί σε κάθε εργαζόμενο τους ουσιώδεις όρους εργασιακών σχέσεων απορρέει από το Π.Δ. 156/94.
Ο Σ.Υ.Ε.Τ.Ε. αμέσως μόλις πληροφορήθηκε την αποστολή του εντύπου αυτού ήρθε σε επαφή με τον νομικό του σύμβουλο κ. Πετρόπουλο για να πληροφορηθεί για τις τυχόν επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοιου είδους γνωστοποίηση.
Ο νομικός σύμβουλος του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε. έστειλε την παρακάτω επιστολή την οποία διαβιβάσαμε στη Διεύθυνση Προσωπικού, καθώς στο κεφάλαιο «ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΛΗΞΗ ΣΧΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» αναφέρεται ότι η σύμβασή μας είναι «αορίστου χρόνου, λύεται με καταγγελία, σύμφωνα με τις διατάξεις των Ν. 2112/20 και 3198/55 σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 5 της Π.Υ.Σ. 6/12» ενώ η σύμβασή μας σύμφωνα με τον Κανονισμό Εργασίας επιτρέπεται να καταγγελθεί μονο για σπουδαίο λόγο.
Κατά της παραπάνω Π.Υ.Σ. (Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου) ο Σ.Υ.Ε.Τ.Ε. όπως και η Ο.Τ.Ο.Ε. και η Γ.Σ.Ε.Ε. έχει προσφύγει στα δικαστήρια για την αντισυνταγματικότητά της.
Με την παρακάτω επιστολή του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε. διασφαλίζονται όλοι οι ενταγμένοι στον Κανονισμό Εργασίας συνάδελφοι της Εθνικής Τράπεζας, διότι με τη γνωστοποίηση και μόνο των όρων εργασίας δεν επέρχονται βλαπτικές μεταβολές στους όρους εργασίας των εργαζομένων, πράγμα που προβλέπει ο νόμος.
Επιστολή Σ.Υ.Ε.Τ.Ε.
Α.Π. 130061
Αθήνα, 27.3.2014
Προς τον
κ. Δ. Χριστόπουλο
Διευθυντή Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού της Τράπεζας & του Ομίλου Ε.Τ.Ε.
Κύριε Διευθυντά,
Σχετικά με την εγκύκλιο Σειράς Β΄ 073/21.3.2014, γνωστοποίησης των ουσιωδών όρων εργασίας, γνωρίζετε ότι η γνωστοποίηση αυτή δεν επιφέρει μεταβολή των όρων αμοιβής και εργασίας. Θεωρούμε αυτονόητη την έλλειψη δεσμευτικότητάς της και ιδίως ως προς εκείνες τις νομοθετικές διατάξεις για τη συνταγματικότητα των οποίων έχουμε προσφύγει στα αρμόδια Δικαστήρια. Συνεπώς, η υπογραφή των συναδέλφων μας επί του κειμένου της γνωστοποίησης έχει μόνο την έννοια της γνώσης και όχι της αποδοχής του κειμένου αυτού.