Οι νέες Κυβερνητικές παρεμβάσεις στα εργασιακά, οι απολύσεις χιλιάδων ανθρώπων που οδηγούν την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, παράλληλα με τα χαράτσια που συνεχίζονται και διευρύνονται μαζί με τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους, έχουν οδηγήσει την Ελληνική κοινωνία στην ανέχεια, την φτώχεια και την εξαθλίωση.
Για όλους εμάς τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους η απελπισία, η ανασφάλεια και η απογοήτευση έχουν γίνει οι καθημερινοί μας σύντροφοι στη ζωή.
Σε αυτήν την Ελλάδα της κοινωνικής εξαθλίωσης, ακόμα και η Δημοκρατία δοκιμάζεται, με παραβιάσεις κανόνων και διαδικασιών, ενώ η ευθύνη των διαχειριστών του δημοσίου χρήματος τελεί υπό νομοθετική ασυλία και εκ προοιμίου απαλλάσσεται όλων των ευθυνών της όπως επιχειρείται στο Πολυνομοσχέδιο της Κυβέρνησης για την Διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Η Κυβέρνηση και στο σύνολό του ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα πρέπει επιτέλους να εκπέμψει ένα σαφές, καθαρό και αδιαπραγμάτευτο μήνυμα προς την Τρόικα: Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι σ’ αυτήν τη χώρα ότι είχαν να δώσουν το έδωσαν. Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι της χώρας, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η κοινωνία ολόκληρη οφείλουν να αντιδράσουν.
Η ΟΤΟΕ και ο ΣΥΕΤΕ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στην 24ωρη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ, που θα γίνει στις 16 Ιουλίου, ημέρα Τρίτη και στο Συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στις 11.00 το πρωί στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Αναγνωρίζουμε ότι η Απεργία είναι δύσκολη, ειδικά στις μέρες της οικονομικής ανέχειας που ζούμε, αφού έχει πληγεί καταλυτικά η μισθωτή εργασία.
Όμως, ο αγώνας μας και η πάλη μας για την ανατροπή αυτής της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων είναι ο μόνος δρόμος.
Αν δε βάλουμε φρένο με τους αγώνες μας τώρα σ’ αυτήν την καταστροφική πορεία που υπονομεύει τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας, δε θα υπάρχει ελπίδα.
Εμείς οι Τραπεζοϋπάλληλοι θα είμαστε παρόντες στους αγώνες των εργαζομένων της χώρας, διεκδικώντας ταυτόχρονα ένα νέο τραπεζικό σύστημα, που θα λειτουργεί με φερεγγυότητα, έλεγχο και αξιοπιστία σε όφελος της πραγματικής οικονομίας και των κοινωνικών αναγκών και όχι σε όφελος των οικονομικών συμφερόντων, που δίνουν σήμερα με όλους τους τρόπους τη μάχη για την «κοπή της τραπεζικής πίτας» στα μέτρα τους.