Επιστολή προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Πάνο Σκουρλέτη, απέστειλε χθες 11/3/2015 η ΟΤΟΕ στην οποία αναπτύσσει τις θέσεις και τις προτάσεις της Ομοσπονδίας των Τραπεζοϋπαλλήλων για την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της Εργατικής Νομοθεσίας και του απευθύνει αίτημα για συνάντηση.
Ακολουθεί αναλυτικά παρακάτω η επιστολή της ΟΤΟΕ:
Αθήνα, 11 Μαρτίου 2015
Προς τον
Υπουργό Εργασίας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης
κ. Παναγιώτη Σκουρλέτη
Θέμα: Θέσεις και προτάσεις της ΟΤΟΕ για την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της εργατικής νομοθεσίας – Aίτημα για συνάντηση.
Κύριε Υπουργέ,
Ενόψει της διαμόρφωσης και κατάθεσης του νομοσχεδίου για την επαναφορά και βελτίωση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αποκατάσταση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, με την παρούσα, για μια σειρά διατάξεων, η κατάργηση των οποίων έχει ιδιαίτερη σημασία για την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας και των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο μας.
Όπως έχει πολλαπλώς διαπιστωθεί, οι παρεμβάσεις που έγιναν στο πλαίσιο των Προγραμμάτων Στήριξης, ορισμένες των οποίων σαφέστατα εξυπηρετούσαν και μεμονωμένα εργοδοτικά συμφέροντα:
- δεν συνιστούσαν, σε καμιά περίπτωση, «εκσυγχρονισμό» της εργατικής νομοθεσίας. Αντίθετα, προωθούσαν ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης και μια αναχρονιστική ανταγωνιστικότητα, βασισμένη στην υποαμειβόμενη και ασταθή εργασία και στην εργοδοτική ασυδοσία, η οποία ελάχιστα ταιριάζει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή οικονομία.
- νομιμοποίησαν και -όπως αποδείχθηκε- ενίσχυσαν κακόπιστες και αντισυμβατικές συμπεριφορές, ικανοποιώντας ακόμα και τις πιο μύχιες επιδιώξεις ακραίων εργοδοτικών συμφερόντων.
- έπληξαν κατάφωρα τη συλλογική αυτονομία, προωθώντας ως μόνο επιθυμητό πεδίο ρύθμισης την ατομική διαπραγμάτευση εργοδότη – εργαζομένου.
- είναι αντίθετες με διατάξεις του Ελληνικού Συντάγματος, με βασικές ΔΣΕ, την ΕΣΔΑ και γενικότερα με το κοινοτικό κεκτημένο. Πέραν των άλλων προσφυγών και διαβημάτων μας στη ΔΓΕ και σε διεθνή συνδικαλιστικά φόρα, η ΟΤΟΕ, μαζί με την ΓΣΕΕ, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση, μεταξύ άλλων, της ΠΥΣ 6/2102, όπου και δικαιώθηκε μερικώς στο θέμα της επαναφοράς της μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία και των αντικειμένων των Δ.Α.
Με βάση τα παραπάνω, θεωρούμε ότι έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ομοσπονδία και τους εργαζόμενους του κλάδου μας η κατάργηση των ακόλουθων διατάξεων και η αντικατάστασή τους με τις προϊσχύσασες ή και με κατάλληλα προσαρμοσμένες στις σημερινές ανάγκες ρυθμίσεις, όπως κατά περίπτωση προτείνουμε στα επόμενα 9 σημεία:
1. Συρροή κλαδικών – επιχειρησιακών ΣΣΕ (Άρθρο 37 ν. 4024/2011)
Με το άρθρο αυτό οι Επιχειρησιακές ΣΣΕ υπερισχύουν σε κάθε περίπτωση των Κλαδικών, προκειμένου να καταστούν ευκολότερες οι μειώσεις μισθών – κατάργηση δικαιωμάτων. Η ρύθμιση αυτή προβλεπόταν να ισχύει «προσωρινά» μέχρι τη λήξη του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής (κανονικά μέχρι και το 2014, λόγω όμως της παράτασής του μέχρι το 2016).
Επισημαίνουμε ότι η θεσπισθείσα πρωτοκαθεδρία των επιχειρησιακών ΣΣΕ, χωρίς κλαδικό πάτωμα ασφαλείας, νομιμοποιεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και κοινωνικού dumping. Οδηγεί σε πλήρη αμφισβήτηση των κλαδικών αμοιβών και δικαιωμάτων, αλλά και των αντίστοιχων συνδικαλιστικών οργανώσεων, στοχεύοντας στη μονομερή και εξατομικευμένη ρύθμιση των αμοιβών και των όρων εργασίας από τους εργοδότες.
Είναι προφανές ότι η συρροή πρέπει να επανέλθει στα προβλεπόμενα από τον ν. 1876/90, πριν την τροποποίησή του.
2. Αναστολή δυνατότητας επέκτασης – κήρυξης υποχρεωτικών κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ με Υπουργική Απόφαση (Άρθρο 37 ν. 4024/2011)
Με τη ρύθμιση αυτή οι εργοδότες που δεν θα ανήκουν σε εργοδοτικές οργανώσεις που συμβάλλονται σε κλαδική ΣΣΕ, αποδεσμεύονται από τις μισθολογικές και τις λοιπές διατάξεις της, με μόνη υποχρέωση να τηρούν τα ελάχιστα (θεσμικά) της ΕΓΣΣΕ και τον κατώτατο νομοθετημένο μισθό. Και η ρύθμιση αυτή προοριζόταν να ισχύσει μέχρι τη λήξη του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Πλήττει ευθέως τη ρυθμιστική εμβέλεια της κλαδικής ΣΣΕ της ΟΤΟΕ και άλλων σημαντικών κλαδικών ΣΣΕ, νομιμοποιώντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό επί μισθολογικών και θεσμικών εργασιακών όρων. Παράλληλα, εισάγει κίνητρο διάλυσης και «εξαφάνισης» των εργοδοτικών οργανώσεων, ουσιαστικά «τιμωρώντας» κάθε καλόπιστο και ανοικτό στον κοινωνικό διάλογο εργοδότη.
Είναι προφανές ότι η επέκταση πρέπει να επανέλθει τουλάχιστον στα προβλεπόμενα από τον ν. 1876/90 πριν την τροποποίησή του, με παράλληλη επαναφορά της δυνατότητας του Υπουργείου να ρυθμίζει με Υ.Α. τους όρους αμοιβής και εργασίας όσων εργαζόμενων δεν καλύπτονται από ΣΣΕ ή από επέκτασή της, ενδεχόμενα μετά από συμβουλευτική γνώμη ειδικού Σώματος εμπειρογνωμόνων.
3. Επέκταση δυνατότητας σύναψης επιχειρησιακών ΣΣΕ και από ενώσεις προσώπων (Άρθρο 37 ν. 4024/2011)
Σύμφωνα με τη διάταξη, οι Ενώσεις Προσώπων (θεσπιζόμενες με αόριστη και όχι προσωρινή διάρκεια) πρέπει να συγκεντρώνουν τουλάχιστον τα 3/5 των απασχολουμένων της επιχείρησης και να μην υπάρχει σωματείο στην επιχείρηση. Αν δεν υπάρχουν ούτε ενώσεις προσώπων, τότε οι επιχειρησιακές ΣΣΕ θα μπορούν να συνάπτονται από τυχόν υπάρχουσες πρωτοβάθμιες κλαδικές οργανώσεις και από τον αντίστοιχο εργοδότη. Η εισαγωγή της «ένωσης προσώπων» ως συνδικαλιστικού υποκειμένου, σε χώρους που δεν υπήρχαν (ή έγινε προσπάθεια να καταργηθούν…) σωματεία και κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις α) διευκόλυνε, σε συνδυασμό με την άρση της συρροής, τη σύναψη επιχειρησιακών ΣΣΕ σε βάρος των κλαδικών και β) υποκίνησε εκατοντάδες εργοδότες να στήσουν «το δικό τους» συνδικαλιστικό μόρφωμα, για να περικόψουν μισθούς και δικαιώματα, με μοναδικά όρια τα εκάστοτε κατώτατα.
Η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί, καθόσον αυτά τα μορφώματα δεν έχουν, στις περισσότερες περιπτώσεις, ανεξαρτησία από τον εργοδότη και οι εκατοντάδες ΣΣΕ που συνήψαν σπανίως ήταν, όπως έχει διαπιστωθεί, προϊόν ελεύθερης διαπραγμάτευσης. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει σωματείο στη μικρή ή μεσαία επιχείρηση, προτείνουμε η διαπραγμάτευση να γίνεται από την Ομοσπονδία που καλύπτει τον κλάδο.
4. Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/28-2-2012 (Ενιαίο άρθρο ν.4046/2012)
Με τις διατάξεις αυτές, μεταξύ άλλων επιβλήθηκαν:
α) Μείωση των κατώτατων μισθών της ΕΓΣΣΕ κατά 22% για εργαζόμενους ηλικίας άνω των 25 ετών.
β) Μείωση των κατώτατων μισθών ΕΓΣΣΕ κατά 32%, για εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Για τα α) και β) ζητάμε να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για άρση των ηλικιακών διακρίσεων στον κατώτατο μισθό, επαναφορά του κατώτατου μισθού και πλήρη αποκατάσταση της ισχύος των ΕΓΣΣΕ στα θεσμικά και στα μισθολογικά θέματα.
γ) Περιορισμός από 6μηνο σε 3μηνο της χρονικής επέκτασης της συλλογικής ισχύος κανονιστικών όρων ΣΣΕ εάν αυτές λήξουν, χωρίς να έχουν στο μεταξύ ανανεωθεί.
Με τη λήξη του 3μήνου, εάν δεν υπάρξει νέα ΣΣΕ, ως νόμιμες αποδοχές για τους νεοπροσλαμβανόμενους αλλά και για τους ήδη απασχολούμενους (μετενέργεια), θα ισχύουν μόνο ο βασικός μισθός και τα επιδόματα πολυετίας, σπουδών, παιδιών και ανθυγιεινής εργασίας. Οι λοιπές αποδοχές θα ρυθμίζονται «ελεύθερα», με ατομική διαπραγμάτευση εργαζόμενου – εργοδότη ή, κατ’ άλλη ερμηνεία, θα μπορούν να καταργούνται οποτεδήποτε μονομερώς από τον εργοδότη.
Πρόκειται για μια μονομερή, κατάφωρα αντισυνταγματική και αυθαίρετη συρρίκνωση των νόμιμων αποδοχών των ήδη απασχολούμενων, που πλήττει ασύμμετρα, δυσανάλογα και με συνέπειες διαρκείας ήδη συμφωνημένα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα και νομιμοποιεί έναν αθέμιτο κοινωνικό ανταγωνισμό σε βάρος της εργασίας σε όλους τους κλάδους.
Ζητάμε την κατάργηση αυτής της διάταξης και την πλήρη επαναφορά της χρονικής επέκτασης ισχύος ΣΣΕ και της μετενέργειας στα προηγουμένως ισχύοντα με βάση τον ν. 1876/90, με ρητή πρόβλεψη της ενσωμάτωσης των όρων λήξασας ΣΣΕ στις ατομικές συμβάσεις. Προς διευκόλυνση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της Μεσολάβησης και της Διαιτησίας, ζητάμε επιπροσθέτως, η ισχύς της προηγούμενης ρύθμισης και η μετενέργεια να παρατείνονται μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ ή την έκδοση αντίστοιχης Δ.Α.
δ) Κατάργηση της μονομερούς προσφυγής και περαιτέρω περιορισμός αντικειμένου της Διαιτησίας.
Ας σημειωθεί ότι ο ν. 1876/90, στηριζόμενος στο Σύνταγμα, προέβλεπε μέχρι τότε (και παρά τις σημαντικές ανατροπές που ήδη είχαν γίνει με τα άρθρα 13, 14, 15, 16 ν. 3899/10 στο θεσμό, στη Διοίκηση και στους λειτουργούς του) τη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής, υπό προϋποθέσεις, εάν ο εργοδότης ή το επιχειρησιακό συνδικάτο συμπεριφερόταν κακόπιστα, εάν λ.χ. αρνείτο τη διαπραγμάτευση, τη Μεσολάβηση ή/και τη συμβιβαστική πρόταση του Μεσολαβητή.
Όπως είναι γνωστό, η διάταξη αυτή ακυρώθηκε από το ΣτΕ (2307/2014 απόφαση της Ολομ. ΣτΕ) ως αντισυνταγματική, όπως και οι διατάξεις που περιόριζαν το αντικείμενο των Δ.Α, κατόπιν προσφυγής και της ΟΤΟΕ. Δεν υπήρξε, ωστόσο, πλήρης επαναφορά του θεσμού, λόγω των περιοριστικών ρυθμίσεων της πρόσφατης νομοθετικής παρέμβασης της απελθούσας Κυβέρνησης (επιλεκτικές προδιαγραφές «χρηματοοικονομικής» αιτιολογίας Δ.Α., περιορισμός αντικειμένου της – απαγόρευση βελτίωσης σε σχέση με ισχύοντα νόμο, αρθρο 16Α για β’ -υπερνομικοποιημένο- βαθμό Διαιτησίας κλπ.), των οποίων ζητάμε την κατάργηση, με πλήρη επαναφορά της Διαιτησίας στα προηγουμένως ισχύοντα με βάση το άρθρο 16 ν. 1876/90, πριν το ν. 3899/10.
Θα πρέπει επίσης να επανεξετασθούν οι όροι επιλογής, ανανέωσης θητείας, καθώς και τα ασυμβίβαστα των Μεσολαβητών και Διαιτητών, για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας, της διαφάνειας και της ουσιαστικής ανεξαρτησίας του θεσμού από τα μέρη, από την εκάστοτε Κυβέρνηση ή επιμέρους φορείς της αλλά και από την αγορά παροχής νομικών ή συμβουλευτικών υπηρεσιών εν γένει. Είμαστε στη διάθεσή σας για κατάθεση και συζήτηση συγκεκριμένων προτάσεων στο θέμα αυτό.
ε) Ανεστάλη, «μέχρι το ποσοστό ανεργίας να πέσει κάτω από 10%» κάτι που δεν αναμένεται πριν την παρέλευση τουλάχιστον…15ετίας) οποιαδήποτε ήδη προβλεπόμενη από ΣΣΕ αύξηση στους μισθούς και τα ημερομίσθια, συμπεριλαμβανομένης της ωρίμανσης ή όποιας «αυτόματης» αύξησης συνδέεται με την πάροδο του χρόνου (αλλαγή κλιμακίου, επίδομα πολυετίας). Αυτό πρακτικά οδηγεί σε κατάλυση και ισοπέδωση των συμβατικών μισθολογίων του κλάδου μας και των περισσότερων κλάδων (που ήταν και το ζητούμενο της ρύθμισης…), καθόσον ουσιαστικά καταργεί και την πρόοδο στα κλιμάκια του Ενιαίου κλαδικού μισθολογίου και την ωρίμανση από την ισχύ της ΠΥΣ και εντεύθεν, αφήνοντας την οποιαδήποτε αύξηση στις ατομικές συμβάσεις και στη βούληση του εργοδότη!!
Για προφανείς λόγους εισαγωγής αθέμιτων και ισοπεδωτικών όρων αμοιβής της εργασίας, αλλά και επειδή πρέπει να διασφαλίζεται σε κάθε περίπτωση μια συμβατικά ομαλή μισθολογική εξέλιξη του εργαζόμενου ανάλογα με την υπηρεσία / προϋπηρεσία και την εμπειρία του, ζητάμε την κατάργηση αυτής της διάταξης.
στ) Καθορίστηκε ως μέγιστη διάρκεια των ΣΣΕ η τριετία.
Έτσι, όσες ΣΣΕ ίσχυαν πάνω από 2 χρόνια, όπως συνέβαινε με την προηγούμενη κλαδική της ΟΤΟΕ, έληξαν αυτοδίκαια τον Φεβρουάριο του 2013. Από αυτές, οι περισσότερες δεν μπόρεσαν να ανανεωθούν.
Θεωρούμε ότι αυτή η ρύθμιση αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέμβαση στη συλλογική αυτονομία και πρέπει να καταργηθεί.
5. Μη μεταφορά εργασιακών δικαιωμάτων (ν. 4051/2012, Άρθρο 10, Παράγραφος 11).
Με το νόμο αυτόν ορίστηκε πως ειδικά στην περίπτωση διάσπασης – επιλεκτικής εκκαθάρισης Τραπεζών, η απασχόληση, τα δικαιώματα και οι εργασιακές σχέσεις δεν διασφαλίζονται ούτε μεταφέρονται στο νέο «καλό» σχήμα, όπως αντίθετα προβλέπει το ΠΔ178/2002, σε εφαρμογή της Οδηγίας 95/50/ΕΚ, η οποία στην προκειμένη περίπτωση παραβιάζεται.
Θεωρούμε ότι αυτή η διάταξη θα πρέπει να καταργηθεί, το σύνολο του προσωπικού να μεταφέρεται αυτοδίκαια στο «καλό» σχήμα και να ισχύει ό,τι προβλέπεται από το ΠΔ178/2002.
6. Επαναφορά προειδοποίησης και αποζημίωσης απόλυσης στα προ του ν. 3863/2010 επίπεδα – επαναπρόσληψη απολυμένων από συνεταιριστικές Τράπεζες – αιτιολογημένη απόλυση.
Με τους ν. 3863/2010, άρθρο 74 και 4093/2012 – ενιαίο άρθρο, επήλθαν σημαντικές μειώσεις στα όρια προειδοποίησης απόλυσης και στην αποζημίωση απόλυσης. Το ανώτατο όριο μηνών προειδοποίησης είχε μειωθεί (με το ν. 3863/2010) στους 6 μήνες, για πάνω από 20 έτη υπηρεσίας. Με το ν. 4093/2012 μειώθηκε περαιτέρω σε 4 μήνες, με κλιμάκωση ανάλογα με τα έτη υπηρεσίας και με πλαφόν αποζημίωσης στους 12 μισθούς αποζημίωσης, για 16 χρόνια προϋπηρεσίας και άνω. Για τους ήδη απασχολούμενους που συμπλήρωναν πάνω από 16 έτη υπηρεσίας, πάγωνε εφεξής το δικαίωμά τους σε πρόσθετους μισθούς αποζημίωσης. Επίσης, για κάθε ήδη οφειλόμενο μισθό πέραν των 12, δηλ. μετά τα 16 έτη υπηρεσίας, η αντίστοιχη μηνιαία αποζημίωση έθετε ως πλαφόν αποδοχών τα 2.000 ευρώ. Η διάταξη αυτή διευκόλυνε τις απολύσεις εργαζόμενων με υψηλές αποδοχές και μεγάλη προϋπηρεσία, καθιστώντας τις σημαντικά φθηνότερες. Εξυπηρέτησε κατ’ αυτό τον τρόπο εργοδότες μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και τις Τράπεζες. Παρά το γεγονός ότι οι τελευταίες δεν έκαναν απολύσεις (πλην συνεταιριστικών και απολύσεων με επαναπρόσληψη από νέο σχήμα στις περιπτώσεις διάσπασης Τραπεζών), η ρύθμιση διευκόλυνε τις μαζικές εθελούσιες εξόδους του μεγαλύτερου σε ηλικία, εμπειρότερου αλλά και «ακριβότερου» προσωπικού, καθιστώντας σημαντικά φθηνότερα τα αντίστοιχα πακέτα αποχώρησης.
Θεωρούμε αυτονόητο ότι η ρύθμιση αυτή πρέπει να επανέλθει στα αρχικά επίπεδα, όπως και η ρύθμιση για το επιτρεπόμενο ποσοστό ομαδικών απολύσεων ανά μήνα στις μεγάλες επιχειρήσεις, που τροποποιήθηκε επίσης με το ν. 3863/2010.
Αντίστοιχα, πρέπει να επανέλθει και η ισχύσασα διαδικασία έγκρισης των μαζικών απολύσεων, να γίνεται δηλαδή εκτός ΑΣΕ, με Υπουργική Απόφαση.
Ειδικά για τον κλάδο μας, αποτελεί πάγια διεκδίκηση της ΟΤΟΕ η επαναπρόσληψη από τις συστημικές Τράπεζες που ανέλαβαν τη διαχείριση των καταθέσεων συνεταιριστικών Τραπεζών, των οποίων η άδεια λειτουργίας ανακλήθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος, των απολυμένων συναδέλφων μας από τις Τράπεζες αυτές.
Τέλος, σημειώνουμε ότι εδώ και χρόνια αποτελεί αίτημα της ΟΤΟΕ η γενίκευση της αιτιολογημένης απόλυσης, ως ελάχιστη προστασία σε όλες τις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, κάτι που αποτελεί, άλλωστε, ρητή διακήρυξη και δέσμευση της παρούσας Κυβέρνησης. Η ρύθμιση αυτή δε θα θίγει τυχόν ευνοϊκότερους όρους που προβλέπονται από Κανονισμούς Εργασίας.
7. Δοκιμαστική περίοδος πρόσληψης (Άρθρο 17 ν. 3899/10)
Με την εν λόγω διάταξη εξαπλασιάστηκε η δοκιμαστική περίοδος πρόσληψης από 2 μήνες σε 12 (ένα χρόνο). Έτσι, εάν επήρχετο καταγγελία της σύμβασης από τον εργοδότη κατά την περίοδο αυτή, να μην οφείλεται αποζημίωση. Συνέπεια αυτής της διάταξης ήταν η ομηρεία του εργαζόμενου, η μεγαλύτερη ευελιξία – αποσταθεροποίηση της απασχόλησης (χωρίς να δημιουργούνται, όπως υποτίθετο, νέες θέσεις εργασίας), καθώς και απολύσεις χωρίς κόστος για τον εργοδότη.
Η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί γιατί υπό τις σημερινές συνθήκες της αγοράς εργασίας αποτελεί ένα πρόσθετο παράγοντα αποσταθεροποίησης της απασχόλησης και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.
8. Διευκόλυνση συμβάσεων ορισμένου χρόνου, φθηνότερη μερική απασχόληση, «δανεικοί εργαζόμενοι», εργαζόμενοι με ΑΠΥ / «μπλοκάκια» κλπ. (Άρθρο 17 ν. 3899/10)
Η ΟΤΟΕ είναι σταθερά αντίθετη στη χρήση τέτοιων μορφών για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών των τραπεζικών επιχειρήσεων.
Ως ελάχιστη προϋπόθεση ζητάμε την κατάργηση των ανωτέρω διατάξεων, που διευκόλυναν υπέρμετρα την αποσταθεροποίηση και υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων.
9. Προσαυξήσεις υπερεργασίας – υπερωρίας/ διαδικασίες διευθέτησης χρόνου εργασίας, κατάλυση σύμβασης πλήρους απασχόλησης. (Άρθρο 74 ν. 3863/10, ν. 3986/11, ν. 3846/10 & 3899/10).
α) Με το άρθρο 74 ν. 3863/10 μειώθηκαν οι προσαυξήσεις στα καταβαλλόμενα ωρομίσθια λόγω υπερεργασίας / υπερωριακής απασχόλησης κατά 20%. Μια ρύθμιση απαράδεκτη, διότι σε συνθήκες καλπάζουσας ανεργίας αποτελεί παραλογισμό να γίνονται φθηνότερες και μάλιστα να διευρύνονται οι υπερωρίες και η επιτρεπόμενη υπερεργασία των ήδη απασχολούμενων, λειτουργώντας ως αντικίνητρο για νέες προσλήψεις!!
Η ΟΤΟΕ έχει παγίως αντιταχθεί στην αλόγιστη χρήση των υπερωριών και της υπερεργασίας, επιμηκύνοντας υπέρμετρα τον πραγματικό χρόνο εργασίας των εργαζόμενων. Ζητάμε να καταργηθεί η παραπάνω διάταξη, που είχε ως αποτέλεσμα σοβαρά προβλήματα εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας και σε ορισμένες περιπτώσεις τη συνειδητή προσπάθεια κατάλυσης των συμβατικών ωραρίων εργασίας.
Πρόσθετα ζητάμε, όπως το είχαμε αναλυτικά στοιχειοθετήσει και με το από 2-2-2010, αρ. πρωτ. 12331 Υπόμνημά μας στον τότε Υπουργό Εργασίας κ. Λοβέρδο, τροποποιήσεις στον προϊσχύσαντα ν. 3385/2005 (άρθρα 1 και 2) και να καταργηθεί, επιτέλους, η παγκόσμια πρωτοτυπία της μονομερώς επιβαλλόμενης από τον εργοδότη «υπερεργασίας». Να οριστεί ως υπερωρία οτιδήποτε υπερβαίνει το συμβατικά καθορισμένο ωράριο εργασίας του κλάδου ή/και της επιχείρησης και, βέβαια, να τηρούνται και να ελέγχονται αυστηρά τα δέοντα εβδομαδιαία και ετήσια όρια για κάθε εργαζόμενο και να εγκρίνεται υπερωριακή εργασία μόνο κατ’ εξαίρεση και σε ελάχιστες περιπτώσεις έκτακτων αναγκών. Ειδικά σε συνθήκες οξυμμένης ανεργίας, πρέπει να επιδιωχθεί η μείωση του πραγματικού χρόνου εργασίας, η οποία έχει επιμηκυνθεί υπέρμετρα και αδικαιολόγητα με διατάξεις σαν την ανωτέρω.
Προς το σκοπό αυτό θα πρέπει να επανεξετασθούν οι διαδικασίες αδειοδότησης (που δεν θα πρέπει να επανέλθουν στην προϊσχύσασα 6μηνη «προκαταβολική -και συνήθως ανεξέλεγκτη- μαζική έγκριση» υπερωριών με Υ.Α), καταγραφής, ακόμη και αυτεπάγγελτου ελέγχου των υπερωριών.
Για τα λοιπά θέματα (διαδικασίες διευθέτησης χρόνου εργασίας -εκ περιτροπής εργασία) ζητάμε την κατάργηση των αντίστοιχων διατάξεων των ν. 3986/11, 3846/10 και 3899/10, στην κατεύθυνση του δραστικού περιορισμού της χρήσης τους.
Κύριε Υπουργέ,
Η Ομοσπονδία μας επανειλημμένα πρωτοστάτησε στην αμφισβήτηση των παραπάνω εργασιακών ανατροπών και άλλων, γενικότερου ενδιαφέροντος, τόσο με νομικά όσο και με συνδικαλιστικά μέσα.
Παρά τις δυσκολίες και την άρνηση των Τραπεζών να λειτουργήσουν ως εργοδοτική κλαδική οργάνωση, καταφέραμε τόσο πριν (προσφυγές μας στον ΟΜΕΔ 2008, 2009, Πρακτικό Συμφωνίας ΟΤΟΕ-Τραπεζών για τη σύναψη των ΣΣΕ στον τραπεζικό κλάδο, που ενσωματώθηκε στο άρθρο 3 παρ. 4 ν. 1876/90 με το άρθρο 31 του Ν.3846/2010) όσο και μετά την έλευση των μνημονίων, που ουσιαστικά επιδίωκαν την κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ και των αντίστοιχων διασφαλίσεων για τους εργαζόμενους, να προασπίσουμε στην πράξη τον κομβικό για μας θεσμό της κλαδικής συλλογικής διαπραγμάτευσης και ΣΣΕ, υπογράφοντας τη νέα κλαδική ΣΣΕ 2013-2015.
Για τούτο θεωρούμε επιτακτικά αναγκαία την πλήρη επαναφορά του θεσμού και της εμβέλειας των κλαδικών ΣΣΕ και για λόγους αποκατάστασης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων που επλήγησαν σοβαρά τα τελευταία χρόνια, και για την εμπέδωση συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού (και όχι ενός ανεξέλεγκτου dumping σε βάρος των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων) στους κλάδους της οικονομίας μας.
Θέλουμε να πιστεύουμε πώς θα ανταποκριθείτε άμεσα στις προτάσεις μας, οι περισσότερες των οποίων αποτελούν και διακηρυγμένες δεσμεύσεις της Κυβέρνησης.
Για το σκοπό αυτό, ζητάμε να ορίσετε το ταχύτερο μια συνάντηση με αντιπροσωπεία μας, προκειμένου να συζητήσουμε επί των παραπάνω θέσεων και προτάσεών μας ή και για άλλα συναφή ζητήματα, έτσι ώστε να σας παράσχουμε τυχόν αναγκαίες διευκρινίσεις και να συμβάλλουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, στο νομοθετικό σας έργο.
Με εκτίμηση,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Σταύρος ΚΟΥΚΟΣ Αχιλλέας ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟΣ